ساعت 12:05 دقیقه وارد مدرسه نجومیه در مجاورت مسجد جامع گناباد شدیم. بنایی که به گفته جناب آقای جمالی، از دوران صفویه به جا مانده و وجه تسمیه آن به خاطر تدریس نجوم در این مکان بوده است. این مکان از یک هشتی ورودی، دالان و یک صحن به نسبت وسیع و چندین حجره در اطراف صحن تشکیل شده است. در روزگار قاجار در سال 1243ه.ق، بازسازی گشته و به مدرسه علمیه جهت استفاده طلبه‌های گرامی تبدیل شده است. این بنا، سال 1370 دوباره بازسازی می شود و از سال 1385 به موزه مردم‌شناسی گناباد تبدیل می‌گردد. امروزه حجره‌های دورتادور آن اختصاص به گوشه‌هایی از آداب و رسوم، حرفه‌های گوناگون و هنرهای سنتی مردم گناباد یافته است.

تصویرهای بالا از یکی از حجره‌های مدرسه بود به نام خانه سنتّی که اهالی خانه را مشغول پاک کردن زعفران نشان می‌دهد

تصویر بالا هم گوشه‌ای قنات کاران یا حرفه مقنی را نشان می دهد

و این هم حرفه خرّاسی(جدا کردن روغن از دانه‌های روغنی با حرکت گاو به دور دستگاه)

نام به اصطلاح دستگاه بالا، دَنگ است(چیزی شبیه به الاکلنگ امروزی، فردی بالای دنگ می‌نشسته و فرد دیگر آن را به طرف بالا هدایت می کرده، سپس مغز از دانه جدا می‌شده است...!!! توفیق اجباری که افراد از پریدن به بالا و پایین دستگاه پیدا می کردند؛ نتیجه اش دانه های مغز شده بود...)

واقف این بنا، حاج سیّد محمّد تقی مهدوی شهری معروف به آقای حاجی بوده است...روحش شاد

   ساعت 12:30 دقیقه بار دیگر مورد لطف گنابادیهای گرامی قرار گرفتیم و پذیرایی شدیم، پس از گرفتن عکسهای یادگاری دسته جمعی و ... راهی زیارت قنات قدیمی گناباد شدیم...